On 2016, Cold January night
in Tbilisi international airport I felt like the most confused person in the
world. I was saying goodbye my family for seven month and holding tears of
fear. I had no idea how my future was going to be during my EVS time in such a
long distance. I was afraid because this was my first time being far away from
my home country, family and friends. I was even afraid of my first flight but
my motivation to change something was much stronger than all the fears I had. I
could never imagine that this cold January night was the day when I started
totally changing my future and took steps toward to start personal and
professional development.
On
my arrival day I was already in shock because of high temperature difference,
which was followed by culture and food differences. I had feeling that I
discovered new world here, because everything is totally different from my
country, even mountains, my eyes are still sometimes searching big mountains in
the horizon. To be honest my adaptation period took too long time probably
first 3-4 months and during this period I didn’t enjoy living in Latvia. I had
really terrible time and I just wished to go back to Georgia. Also hard was to
get well with children and work with them. But time to time everything turned
better and better. I understood the character of children which made my work
easier.
I realized that I shouldn’t compare between
countries, as every country has something unique, something its own, which you
have to discover by yourself. So I started to think different, came out from
box and saw that Latvia is incredible country, with cool people and interesting
traditions. Latvia changed whole my life, gave me new and unforgettable
experience, my EVS story is full of different kind of adventures. I learnt and
experienced lot of stuff here, like: living at school building, walking in the
dark and long corridor alone without any fear, using all skills of body
language and understand foreign languages when you don’t know any word, manage
events by yourself and do master classes.
Also
EVS gave me a lot of new skills, I surely can say that I grow up through EVS in
Latvia and I want to say thank to you everyone who is part of my happiness and
life changing moments here. I also want to mention my guitar teacher Vilis, who
made my dream real and finally, gave me, chance to learn how to play on a
guitar.
Now
it’s my last days in Latvia and there are no words to describe the emotions and
feeling I have inside me. I have huge love of this country and people. I have
uncountable memories from every part of Latvia, from my home Village Rekova and
from my sweet home (school). Definitely, these seven months were the best time
during my 20 years life.
When
I compare my feelings about first month of EVS and now, I can see a huge
difference in myself. I adore this country, if before I wanted to go back now I
am dreaming about staying forever, because Latvia is already my second
home-country. I can’t imagine how hard it will be to leave great friends, the
best and coolest roommate ever, the cutest mentor and every other colleague,
who were taking care of my comfort and happiness here. For me EVS is
international, unbreakable chain, on which you add your experience, people and
memories to make it as longer as possible.
And at last I want to add that I will
definitely come back in Latvia to meet everyone again, see my home, my village
and let Latvian stories to continue.
2016 წლის ცივი იანვრის ღამეს, თბილისის საერთაშორისო აეროპორტში
თავს მსოფლიოში ყველაზე დაბნეულ ადამიანად ვგრძნობდი. ჩემს ოჯახს ვემშვიდობებოდი და შიშის ცრემლებს ძლივს
ვიკავებდი. წარმოდგენა არ მქონდა ჩემი მომავალი როგორ გაგრძელდებოდი EVS-ის განმავლობაში ასეთ შორ მანძილზე. მეშინოდა, რადგან
პირველაად იყო ჩემი ყოფნა შორს სამშობლოსგან, ოჯახისგან, მეგობრებისგან. ჩემი პირველი
ფრენისაც კი მეშინოდა, მაგრამ მოტივაცია იმისა, რომ რამე შემეცვალა ჩემში ბევრად უფრო
ძლიერი იყო, ვიდრე ის შიში რაც მქონდა. ვერ წარმოვიდგენდი, რომ იანვრის ეს ცივი ღამე
იქნებოდა დასაწყისი ჩემი მომავლის სრულიად შეცვლისა და ნაბიჯის ჩემი პიროვნული და პროფესიული
განვითარებისა.
ჩამოსვლის
პირველივე დღეს უკვე შოკში ვიყავი დიდი ტემპერატურული სხვაობის გამო, რომელსაც მოჰყვა
კულტურული და საჭმლის განსხვავება. ისეთი გრძნობა
მქონდა, თითქოს ახალი სამყარო აღმოვაჩინე აქ, რადგან ყველაფერი სრულიად განსხვავებულია
ჩემი ქვეყნისგან, მთებიც კი, ჩემი თვალები ხანდახან ჯერ კიდევ ეძებს მთებს ჰორიზონტზე.
გულწრფელად რომ ვთქვა, ჩემი ადაპტაციის პერიოდს საკმაოდ დიდი დრო დასჭირდა, დაახლოებით
პირველი 3-4 თვე და ამ დროის განმავლობაში ნამდვილად ვერ ვერთობოდი ლატვიაში ცხოვრებით.
მართლა საშინელი პერიოდი მქონდა და მხოლოდ სახლში დაბრუნებაზე ვოცნებობდი. ასევე, რთული იყო ბავშვებთან დამეგობრება და მათთან
მუშაობა. მაგრამ, დროთა განმავლობაში ყველაფერი უფრო და უფრო კარგისკენ შეიცვალა. ჩავწვდი
ბავშვების ხასიათს, რამაც უფრო გამიადვილა მუშაობა.
გავაანალიზე,
რომ ქვეყნებს შორის შედარება არ უნდა გამეკეთებინა, რადგან ყველა ქვეყანას აქვს რაღაც
უნიკალური, რაღაც საკუთარი, რომელიც შენით უნდა აღმოაჩინო. ასე რომ, დავიწყე განსხვავებულად
ფიქრი, გამოვედი „ყუთიდან“ და დავინახე, რომ
ლატვია არის წარმოუდგენელი ქვეყანა, უმაგრესი ხალხით და საინტერესო ტრადიციებით. ლატვიამ
შეცვალა მთელი ჩემი ცხოვრება, მომცა ახალი და დაუვიწყარი გამოცდილება. ჩემი EVS-ის
ისტორია სავსეა სხვადასხვაგვარი თავგადასავლებით. აქ
უამრავი რამ ვისწავლე და გამოვცადე. როგორიცაა: ცხოვრება სკოლის შენობაში, სიარული
გრძელ და ბნელ დერეფანში შიშის გარეშე, სხეულის ენის გამოყენება და უცხო ენების გაგება,
მაშინ როცა ერთი სიტყვაც კი არ იცი ამ ენაზე, სხვადასხვა აქტივობებისა მოწყობა და მასტერკლასების
ჩატარება დამოუკიდებლად.
EVS-მა, ასევე შემძინა ახალი უნარ-ჩვევები. დარწმუნებით
შემიძლია ვთქვა, რომ მე გავიზარდე EVS-ით ლატვიაში და მინდა მადლობა ვუთხრა ყველას, მათ, ვინც
არის ნაწილი აქ ჩემი ბედნიერებისა და ჩემი ცხოვრების ცვლილებისა. ასევე, მინდა აღვნიშნო
ჩემი გიტარის მასწავლებელი ვილისი, რომელმაც ჩემი ოცნება ამიხდინა და ბოლოსდაბოლოს
ვისწავლე გიტარაზე დაკვრა.
ახლა
ლატვიაში ყოფნის ბოლო დღეებია და სიტყვები ზედმეტია იმისთვის, რომ აღვწერო ეს ემოციები
და გრძნობები, რასაც განვიცდი. უზარმაზარი სიყვარული მაქვს ამ ქვეყნისა და ხალხის. უამრავი მოგონება მაქვს ლატვიის ყველა მხრიდან,
ჩემ მშობლიურ სოფელ რეკოვადან და ჩემ ტკბილ სახლიდან (სკოლიდან). ეს 7 თვე ნამდვილად
ყველაზე საუკეთესო პერიოდია ჩემი 20 წლიანი ცხოვრების განმავლობაში.
როდესაც
ვადარებ ჩემს გრძნობებს EVS-ის პირელ თვეში და ახლა,
უზარმაზარ განსხვავებას ვხედავ ჩემში. ვაღმერთებ ამ ქვეყანას, ადრე თუ მხოლოდ დაბრუნება
მინდოდა, ახლა ვოცნებობ აქ სამუდამოდ დარჩენაზე, რადგან ლატვია უკვე ჩემი მეორე სამშობლოა.
ვერ წარმომიდგენია როგორ რთული იქნება დავტოვო შესანიშნავი მეგობრები, ყველაზე მაგარი
და საუკეთესო ოთახის მეზობელი, უსაყვარლესი მენტორი და ყველა სხვა კოლეგა, ვინც ჩემს
ბედნიერებასა და კომფორტულ ცხოვრებაზე ზრუნავდა.
ჩემთვის EVS არის, საერთაშორისო,
გაუწყვეტელი ჯაჭვი, რომელზეც ამატებ შენს გმოცდილებას, ხალხს და მოგონებებს, რომ გახადო
ის იმდენად გრძელი, რამდენადაც შესაძლებელია.
და
ბოლოს, მინდა დავამატო, რომ მე აუცილებლად დავბრუნდები ლატვიაში, რომ ისევ შევხვდე
ყველას, ვნახო ჩემი სახლი, ჩემი სოფელი და
გავაგრძელო ჩემი ლატვური ამბები.
EVS project „Ten incredible months in Vilaka municipality”
Supported by Erasmus Plus program
Hosting org: NGO “Dardedze”, Vilaka, Latvia
Sending org: Association "Georgian Youth for Europe"
