Linda's EVS story - 7 month in Latvia

               On 2016, Cold January night in Tbilisi international airport I felt like the most confused person in the world. I was saying goodbye my family for seven month and holding tears of fear. I had no idea how my future was going to be during my EVS time in such a long distance. I was afraid because this was my first time being far away from my home country, family and friends. I was even afraid of my first flight but my motivation to change something was much stronger than all the fears I had. I could never imagine that this cold January night was the day when I started totally changing my future and took steps toward to start personal and professional development.

               On my arrival day I was already in shock because of high temperature difference, which was followed by culture and food differences. I had feeling that I discovered new world here, because everything is totally different from my country, even mountains, my eyes are still sometimes searching big mountains in the horizon. To be honest my adaptation period took too long time probably first 3-4 months and during this period I didn’t enjoy living in Latvia. I had really terrible time and I just wished to go back to Georgia. Also hard was to get well with children and work with them. But time to time everything turned better and better. I understood the character of children which made my work easier.

               I realized that I shouldn’t compare between countries, as every country has something unique, something its own, which you have to discover by yourself. So I started to think different, came out from box and saw that Latvia is incredible country, with cool people and interesting traditions. Latvia changed whole my life, gave me new and unforgettable experience, my EVS story is full of different kind of adventures. I learnt and experienced lot of stuff here, like: living at school building, walking in the dark and long corridor alone without any fear, using all skills of body language and understand foreign languages when you don’t know any word, manage events by yourself and do master classes.                                                                               

                Also EVS gave me a lot of new skills, I surely can say that I grow up through EVS in Latvia and I want to say thank to you everyone who is part of my happiness and life changing moments here. I also want to mention my guitar teacher Vilis, who made my dream real and finally, gave me, chance to learn how to play on a guitar.

                Now it’s my last days in Latvia and there are no words to describe the emotions and feeling I have inside me. I have huge love of this country and people. I have uncountable memories from every part of Latvia, from my home Village Rekova and from my sweet home (school). Definitely, these seven months were the best time during my 20 years life.

                When I compare my feelings about first month of EVS and now, I can see a huge difference in myself. I adore this country, if before I wanted to go back now I am dreaming about staying forever, because Latvia is already my second home-country. I can’t imagine how hard it will be to leave great friends, the best and coolest roommate ever, the cutest mentor and every other colleague, who were taking care of my comfort and happiness here. For me EVS is international, unbreakable chain, on which you add your experience, people and memories to make it as longer as possible.

             And at last I want to add that I will definitely come back in Latvia to meet everyone again, see my home, my village and let Latvian stories to continue.

2016 წლის ცივი იანვრის ღამეს, თბილისის საერთაშორისო აეროპორტში თავს მსოფლიოში ყველაზე დაბნეულ ადამიანად ვგრძნობდი.  ჩემს ოჯახს ვემშვიდობებოდი და შიშის ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი. წარმოდგენა არ მქონდა ჩემი მომავალი როგორ გაგრძელდებოდი EVS-ის განმავლობაში ასეთ შორ მანძილზე. მეშინოდა, რადგან პირველაად იყო ჩემი ყოფნა შორს სამშობლოსგან, ოჯახისგან, მეგობრებისგან. ჩემი პირველი ფრენისაც კი მეშინოდა, მაგრამ მოტივაცია იმისა, რომ რამე შემეცვალა ჩემში ბევრად უფრო ძლიერი იყო, ვიდრე ის შიში რაც მქონდა. ვერ წარმოვიდგენდი, რომ იანვრის ეს ცივი ღამე იქნებოდა დასაწყისი ჩემი მომავლის სრულიად შეცვლისა და ნაბიჯის ჩემი პიროვნული და პროფესიული განვითარებისა.

ჩამოსვლის პირველივე დღეს უკვე შოკში ვიყავი დიდი ტემპერატურული სხვაობის გამო, რომელსაც მოჰყვა კულტურული და საჭმლის განსხვავება.  ისეთი გრძნობა მქონდა, თითქოს ახალი სამყარო აღმოვაჩინე აქ, რადგან ყველაფერი სრულიად განსხვავებულია ჩემი ქვეყნისგან, მთებიც კი, ჩემი თვალები ხანდახან ჯერ კიდევ ეძებს მთებს ჰორიზონტზე. გულწრფელად რომ ვთქვა, ჩემი ადაპტაციის პერიოდს საკმაოდ დიდი დრო დასჭირდა, დაახლოებით პირველი 3-4 თვე და ამ დროის განმავლობაში ნამდვილად ვერ ვერთობოდი ლატვიაში ცხოვრებით. მართლა საშინელი პერიოდი მქონდა და მხოლოდ სახლში დაბრუნებაზე ვოცნებობდი.  ასევე, რთული იყო ბავშვებთან დამეგობრება და მათთან მუშაობა. მაგრამ, დროთა განმავლობაში ყველაფერი უფრო და უფრო კარგისკენ შეიცვალა. ჩავწვდი ბავშვების ხასიათს, რამაც უფრო გამიადვილა მუშაობა.

გავაანალიზე, რომ ქვეყნებს შორის შედარება არ უნდა გამეკეთებინა, რადგან ყველა ქვეყანას აქვს რაღაც უნიკალური, რაღაც საკუთარი, რომელიც შენით უნდა აღმოაჩინო. ასე რომ, დავიწყე განსხვავებულად ფიქრი, გამოვედი „ყუთიდან“  და დავინახე, რომ ლატვია არის წარმოუდგენელი ქვეყანა, უმაგრესი ხალხით და საინტერესო ტრადიციებით. ლატვიამ შეცვალა მთელი ჩემი ცხოვრება, მომცა ახალი და დაუვიწყარი გამოცდილება. ჩემი EVS-ის ისტორია სავსეა სხვადასხვაგვარი თავგადასავლებით. აქ უამრავი რამ ვისწავლე და გამოვცადე. როგორიცაა: ცხოვრება სკოლის შენობაში, სიარული გრძელ და ბნელ დერეფანში შიშის გარეშე, სხეულის ენის გამოყენება და უცხო ენების გაგება, მაშინ როცა ერთი სიტყვაც კი არ იცი ამ ენაზე, სხვადასხვა აქტივობებისა მოწყობა და მასტერკლასების ჩატარება დამოუკიდებლად.

EVS-მა, ასევე შემძინა ახალი უნარ-ჩვევები. დარწმუნებით შემიძლია ვთქვა, რომ მე გავიზარდე EVS-ით ლატვიაში და მინდა მადლობა ვუთხრა ყველას, მათ, ვინც არის ნაწილი აქ ჩემი ბედნიერებისა და ჩემი ცხოვრების ცვლილებისა. ასევე, მინდა აღვნიშნო ჩემი გიტარის მასწავლებელი ვილისი, რომელმაც ჩემი ოცნება ამიხდინა და ბოლოსდაბოლოს ვისწავლე გიტარაზე დაკვრა.

ახლა ლატვიაში ყოფნის ბოლო დღეებია და სიტყვები ზედმეტია იმისთვის, რომ აღვწერო ეს ემოციები და გრძნობები, რასაც განვიცდი. უზარმაზარი სიყვარული მაქვს ამ ქვეყნისა და ხალხის.  უამრავი მოგონება მაქვს ლატვიის ყველა მხრიდან, ჩემ მშობლიურ სოფელ რეკოვადან და ჩემ ტკბილ სახლიდან (სკოლიდან). ეს 7 თვე ნამდვილად ყველაზე საუკეთესო პერიოდია ჩემი 20 წლიანი ცხოვრების განმავლობაში.

როდესაც ვადარებ ჩემს გრძნობებს EVS-ის პირელ თვეში და ახლა, უზარმაზარ განსხვავებას ვხედავ ჩემში. ვაღმერთებ ამ ქვეყანას, ადრე თუ მხოლოდ დაბრუნება მინდოდა, ახლა ვოცნებობ აქ სამუდამოდ დარჩენაზე, რადგან ლატვია უკვე ჩემი მეორე სამშობლოა. ვერ წარმომიდგენია როგორ რთული იქნება დავტოვო შესანიშნავი მეგობრები, ყველაზე მაგარი და საუკეთესო ოთახის მეზობელი, უსაყვარლესი მენტორი და ყველა სხვა კოლეგა, ვინც ჩემს ბედნიერებასა და კომფორტულ ცხოვრებაზე ზრუნავდა.  ჩემთვის EVS არის, საერთაშორისო, გაუწყვეტელი ჯაჭვი, რომელზეც ამატებ შენს გმოცდილებას, ხალხს და მოგონებებს, რომ გახადო ის იმდენად გრძელი, რამდენადაც შესაძლებელია.

და ბოლოს, მინდა დავამატო, რომ მე აუცილებლად დავბრუნდები ლატვიაში, რომ ისევ შევხვდე ყველას, ვნახო ჩემი სახლი,  ჩემი სოფელი და გავაგრძელო ჩემი ლატვური ამბები.

EVS project „Ten incredible months in Vilaka municipality”

Supported by Erasmus Plus program 

Hosting org: NGO “Dardedze”, Vilaka, Latvia

Sending org: Association "Georgian Youth for Europe"